VGS
"En Mozes werd onderwezen."
Handelingen 7 vers 22a

School is een wezenlijk onderdeel in het leven van onze kinderen en jeugd. Daar worden ze immers voorbereid op een eerbare positie in de samenleving. Daarom is het van het grootste belang dat ze worden onderwezen in de zuivere leer naar de godzaligheid. Dat mag niet verwateren. Integendeel, we moeten standvastig zijn in het onderwijs: Zo zegt de Heere!

Daarom heeft ook Stefanus voor de Joodse raad gesproken over het onderwijs van Mozes. Valse getuigen hadden gezegd dat hij het traditionele onderwijs had vervangen door lasterlijke woorden tegen Mozes en God. Is er iets nieuws onder de zon? Ook in onze dagen wordt de waarheid van Gods Woord door velen tegengesproken of is het verwaterd.

Maar Stefanus, vol zijnde van de Heilige Geest, mocht alle valse getuigenissen weerleggen, verwijzend naar Mozes. Mozes heeft in zijn leven drie scholen doorlopen. In elk daarvan werd hij veertig jaren onderwezen. In de eerste school, het paleis van Egypte, moest hij de wijsheid der Egyptenaren leren. In de tweede school, de woestijn van Midian, moest hij zijn eigen wijsheid afleren. En in de derde school, toen hij Israël van Egypte naar Kanaän leidde, moest hij leren deze lessen te beoefenen.

Toen Mozes drie jaar oud was, kwam hij op de eerste school. Het was heel wat toen zijn moeder haar drie maanden oude zoon in een rieten mandje moest leggen in de Nijl. Maar door het geloof mocht ze het overgeven in de hand des Heeren. En ze werd niet beschaamd. Drie jaar mocht ze nog voor hem zorgen, voordat hij naar Farao’s paleis ging. Dat was nog zwaarder voor haar. Immers, nu moest ze haar kind niet brengen naar de Nijl met de gevaren van krokodillen, maar nu moest ze Mozes, die nog zo vatbaar was voor indrukken, naar Farao’s paleis laten gaan met alle gevaren van de wereld en dwaalleer. Daar zou Hij onderwijs ontvangen in al de wijsheid der Egyptenaren, in de wet, medicijnen, astrologie enz. We lezen zelfs dat hij machtig in woorden en in werken werd. Echter, de vreze Gods die het beginsel is van alle wijsheid, werd er niet gevonden. Hoe zou dat nu gaan?

Onze kinderen mogen nog steeds worden onderwezen vanuit Gods Woord en de belijdenis. Verstaan we in onze dagen nog dat dit een groot voorrecht is, maar ook een ontzaggelijke verantwoordelijkheid? Niet voor niets zei de Heere tegen Filadélfia: ‘Houdt wat gij hebt, opdat niemand uw kroon neme.’ Dat betreft ook onze scholen. Daarom is het zo belangrijk dat we het onderwijs aan onze scholen met onze gebeden achtervolgen.

Ongetwijfeld hebben ook Mozes’ ouders de Heere gesmeekt of Hij hun zoon wilde bewaren voor de zonde en hem genade wilde leren. Zijn er nog zulke ouders die begeren hun kinderen naar onze doopbelofte op te voeden in de voorzeide leer naar de godzaligheid? En zijn er nog ouders en leerkrachten die het biddend mogen leggen aan het hart van onze jonge mensen: ‘Maar vlied de begeerlijkheden der jonkheid, en jaag na rechtvaardigheid, geloof, liefde, vrede met degenen die den Heere aanroepen uit een rein hart?’

Of zeggen we zo gemakkelijk: dat is de taak van de school? Erger nog, voeden we onze kinderen op voor de wereld, omdat we de wereld en haar vermaak in huis hebben gehaald? Dan vergeten we dat onze kinderen een ziel voor de eeuwigheid hebben. O, gedenk toch wat we voor Gods aangezicht beloofd hebben. Gedenk toch dat de wereld voorbijgaat en haar begeerlijkheden. En gedenk toch dat we eenmaal rekenschap zullen moeten afleggen van hoe we onze kinderen hebben onderwezen.

Het is daarom van het allergrootste belang dat onze christelijke identiteit thuis en op school op een lijn liggen. Want veel komt er tegen onze scholen op. Satan probeert onze identiteit te vernietigen van buitenaf, maar in het bijzonder van binnenuit. Velen hebben zich aangepast aan de wereld in hun kleding, die zondige gedachten en lusten opwekt, en in het gebruik van (vaak ongefilterd) moderne media. Ondergraven deze en andere dingen niet onze identiteit?

Het is een eeuwig wonder als het Bijbels onderwijs vrucht mag dragen. Mozes ontving de tere vreze Gods vanaf zijn jonkheid, zelfs voordat hij ‘naar school ging’. Dat bewaarde hem voor veel zonden in een goddeloze omgeving. Door het geloof heeft Mozes mogen weigeren een zoon van Farao’s dochter genoemd te worden. Hij verkoos liever met Gods volk kwalijk behandeld te worden dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben, achtende de versmaadheid van Christus meerder rijkdom te zijn dan de schatten in Egypte.

Hij is niet beschaamd geworden. Hij ontving de vergelding des loons, de vruchten van genade door de hoogste Profeet en Leraar Christus. Door hartvernieuwende genade heeft hij op de leerschool der genade mogen leren wie God is, wie hijzelf was en wie Christus wilde zijn voor zulken die steeds meer moeten ervaren zo onwetend te zijn. Zulke leerlingen mogen met Maria aan Zijn voeten zitten om onderwezen te worden in de eeuwige weg.

Mogen wij reeds op deze leerschool der genade onderwijs ontvangen door Woord en Geest? We kunnen het beste onderwijs in de wereld hebben genoten, maar als we de vreze Gods missen, is het alles te kort voor de eeuwigheid. Aardse wijsheid, hoewel nuttig, zal eenmaal vergaan. Maar hemelse wijsheid zal eeuwig blijven, want die maakt wijs tot zaligheid.

De Heere werkt nog, ook in Europa en Noord-Amerika. Laat ons daarom niet mismoedig zijn in deze donkere dagen, maar de Heere zoeken terwijl Hij te vinden is. Mogen er vele ouders, leerkrachten, directieleden en bestuursleden zijn, alsmede hen die betrokken zijn bij de VGS, die het mogen ervaren in hun hart: Uit hen zal altijd iemand komen voort, om de nakomers te leren Uw Woord, ende de goedigheid hoog geprezen, van U bewezen. Totdat de dag komt dat geen onderwijs meer nodig is. Dan mag het voor eeuwig worden uitgewonderd.

Door: E. Hakvoort, Canada
"Hij heeft Zijn verbond in eeuwigheid geboden." en "Hij gedenkt in der eeuwigheid aan Zijn verbond."
Psalm 111 vers 9m en 5b

Meer informatie over het jubileum vindt u op vgs.nl/100jaar.